Köy Enstitüleri; Cumhuriyet Devrimi’nin ilk yıllarında köylerde eğitim ve öğretim işlerini görmek, sağlık veziraat dahil olmak üzere çeşitli konularda köylüye öncülük etmek üzere, köylerden gelenleri öğretmen olarakyetiştirmek amacıyla kurulmuştur. Köy okullarında okuma yazma, matematik öğretimi için eğitici elemanyetiştirmek amacı ile 1937’de “Köy Eğitmenleri Yasası” çıkarılmıştır. 1939’da kabul edilen “Köy Eğitmen Kurslarıile Köy Öğretmen Okulları Yasası” çerçevesinde Eskişehir, İzmir, Kırklareli, Kastamonu, Samsun illerinde köyöğretmen okulları açılmıştır. 1940 yılındaki “Köy Enstitüleri Yasası” ile daha önce açılmış ve eğitim öğretimyapmakta olan köy öğretmen okulları da köy enstitüleri statüsü altında toplanmış ve köyde üretim ve kalkınmaön plana alınmıştır. Köy Enstitüleri Türkiye’ye özgü eğitim kurumlarıdır. Dönemin koşullarında kırsal nüfus% 85’e yakındır. Büyük bir çoğunluk ise eğitimsizdir. Köy Enstitüleri’nde, atölyelerde, üretimin ve iş gücünün,sanat ve yaratıcılıkla birleştirildiği bir eğitim modeli uygulanmıştır. 1946 yılında, Türkiye’nin Atlantik kampınakatılmasına paralel olarak Köy Enstitüleri kapatılmıştır. Köy Enstitüleri’nden yetişip köylere giderek eğitimsizhalkı aydınlatan öğretmenlerin arasından ayrıca onlarca şair, yazar, bilim insanı çıkmıştır.
[Fotoğraf]. (2024). İzmir Kızılçullu Köy Enstitüsü. BRIQ Kuşak ve Yol Girişimi Dergisi, 6(1), 149.
